Wie niet bang is kan ook niet moedig zijn.
- Een duister verhaal?
- Een goede vriend van mij die ik zeer waardeer vroeg zich af waarom de cover van mijn boek zo duister was.
- Wat zien we eigenlijk... Kijken lezers überhaupt naar de cover foto? kijken ze echt... of zien ze slechts een beeld.
- Ik maakte deze foto in een klooster in de Pyreneeën waar een deel van mijn verhaal zich afspeelt. Een non loopt door de booggewelven van de duistere eeuwenoude omgang waar slechts licht binnenvalt vanuit de kloostertuin op de binnenplaats.
- De grove stenen trappen zijn uit de rotsen gehakt waarop het klooster honderden jaren geleden werd gebouwd. De non is op weg naar de deur die bovenaan de trap zichtbaar is. Wat treft ze daar aan?
- Wij allemaal, niemand uitgezonderd, zal de weg naar de deur ooit bewandelen.
Ooit, als je heden je verleden is geworden en we door de snelheid en verplichtingen van het bestaan de pijnlijke ervaringen die we als ballast mee moesten sjouwen diep hebben weggestopt om ons niet te laten hinderen op het levenspad, zullen we gedwongen worden de stenen trap naar de deur te beklimmen.
In het slechtste geval voortgejaagd door flarden van pijnlijke herinneringen die als spoken uit ons verleden opdoemen, hijgend, oud, met pijnlijke benen en gebogen rug, maar bevrijd van de verplichtingen van ooit, wordt ons de tijd gegund en de moed gegeven om de sleutel in het slot te steken en onze demonen onder ogen te zien.
- Pijnlijke en wellicht traumatische ervaringen, waar we geen tijd voor durfden nemen, werden goed verborgen bouwstenen van ons fundament.
- De meest duistere tijden in ons leven blijken vaak waardevolle levenslessen en worden nooit vergeten.
- De mooie lichte ervaringen worden in fotoboeken vastgelegd... om ze niet te vergeten.
- Durven kijken naar de pijn in ons leven vraagt moed, maar wie niet bang is kan ook niet moedig zijn.
- Pas als je het boek gelezen hebt, begrijp je de weg van de non.
